کم مانده به طلوع دوباره زندگیم و کم مانده به عروج عرفانی شهید علم الهدی!عشق اولم به شهادت. کم کم زمزمه های تبریک ولادتم میآید ولی من مفتون کسی هستم که در روز میلادم عروج کرده است.
از وقتی با او آشنا شدم و کم کم شعار زندگیم شد، دیگر کمتر اتفاق می افتد به یاد میلاد خودم باشم، هرچندیک سال بعد از عروج عرفانی اش به این دنیا پا نهادم ولی همیشه فکر کرده ام بین پرکشیدنش و آمدنم رابطه ای بوده است!
کسی که با نام او شهید و شهادت برایم همیشگی شد و عشق به شهادت در وجودم شکل گرفت.
روحی من! شهید علم الهدی!
دوست دارم امشب به یاد جدش باشم، به یاد دلاوریهای اجدادش به یاد تمام عزیزانی که الگوی ما در همهی عمر شدند.
سید حسین شباهت تو و شهدای دشت کربلا را در تعداد شهدای 16دی 59 میدانند و در غربتی که داشتید و من شباهتتان را در شفافیت مسیری میدانم که به تاسی از او انتخاب کرده بودی!
و میخواهم همان دعایی را در زادروزم بکنی که در حق خواهرت کردی، برای من و برای تمام فرزندان ایران.
(رسیدن به فلاح را برایتان آرزومندم)
نوشته شده توسط : وسط نیا